امشب حال عجیبی دارم شاید برای اینکه برعکس روزهای تکراری و کسل کننده همیشگی تجربه جالب ولی نه چندان عجیب داشتم که همیشه از تجربه آن به بهانه های مختلف 

شانه خالی می کردم چون فکر می کردم یاتجربه کردن این این فضا باید احساس بدی پیدا کنم ولی مثل همیشه اشتباه می کردم  اما یک احساس خوب و عالی بود حتما کنجکاو

شدید بدونید این تجربه چی بوده چیز زیاد عجیب و خارقلاده ای نبود رفت به سر مزار در گذشتگان .

چون من همیشه از رفتن به قبرستون تفره می رفتم و این اولین بارم بود که به اونجا قدم می گذاشتم

ولی حسی دوست داشتنی داشتم مثل یک پر سبک بودم احساسی که فکر نمی کردم به این نوع تجربه کنم و این احساس وقتی عالی تر شد که به مزار شهدای گمنام رفتیم و بعد سر مزار 

شهدا اسم بعضی ها آشنا بود و خیلی ها نا آشنا من فقط به تاریخ شادتشون نگاه می کردم خیلی هاشون قبل از به دنیا آمدن من شهید شده بودن یا چند ماه بهد از به دنیا اومدن منولی یکی بود که درست یک روز بعد از بع دنیا اومدن من شهید شده بود الان که بهش فکر می کنم می گم چرا اسمشو یادم نگه نداشتم ولی دفهعه بعد و بعد حتما به سر مزارش می رم اونجا که بودم 

 تجربه اون حس آرامشی که در محیط آرام اونجا برام لذت بخش بود برای اولین بار نگران طرز لباس پوشیدنم دلم می خواست بشینم یه دل سیر گریه کنم  و درد و دل کنم حسی بود که دوست داشتم ولی حیف که این غرور نعلتی اجازه انسان بودن به آدم نمی ده کاش می تونستیم نقاب ها رو از صورتها مون برداریم و همونی که هستیم باشیم و مجبور نباشیم نقابای رنگارنگ به صورتمون بزنیم و یک رنگین کمان هزار رنگ بشیم کهه تعداد رنگ هاش اینقدر زیاد باشه که از زیبایی اون هم خبری نباشه کاش می تونستیم همونی باشیم که هستیم مثل این شهیدا زیر خاک و روی خاکشون مثل پشت خارک ریزشون هیچ تفاوتی با هم ندارند ولی برای آدمایی مثل من تا بوده همین بوده ولی این احساس امروز رو هرگز فراموش نمی کنم یه حسن دیگه هم که داشت فکر نکنم دیگه از مرگ زیاد بترسم با آرامشی که روی خاک دیدم  زیر خاک رو فقط خدا اهل خاک دانند بس.